دست اندرکاران نظام جمهوری اسلامی باید شیوه ي حکومت مولای متقیان را سرمشق قرار دهند و به وی تأسی کنند. از تکبر، خودسری و سستی در رسیدگی به امور مردم، جداً بپرهیزند؛ با مراجعین رفتار اسلامی داشته باشند و کار آنان را به «فردا» و «فرداها» وامگذارند. مسئولین محترم بر این باور باشند که مقام و مسئولیت آنها برای خدمت به مردم مسلمان است و تا وقتی که خدمتگزارند مسئول هستند. از این رو، برخی از شیوه های نادرست نظام اداری، که با ارزشهای اسلامی هماهنگی ندارد، باید دگرگون شود و متناسب با نظام الهی و ارزشهای پایدارآن باشد.

پاسداران عزیز عموماً و فرماندهان محترم خصوصاً، مراقب باشند که مسئولیت آنها را نفریبد، از هوای نفس پیروی نکنند و خوی ریاست و تکبر آنان را نگیرد که:

«إِنَّ النَّفْسَ لَأَمّارَةٌ بِالسُوء إِلاَّ ما رَحِمَ رَبّی»[1]

همانا نفس بسیار امر کننده به سوء و متمایل به بدی است، مگر آنکه پروردگار رحم فرماید.

البته، این بدان معنی نیست که «سلسله مراتب» نادیده گرفته شود، بلکه در همه ي شئون و ارکان نظام باید نظم در حد اعلای خود جریان داشته باشد و «سلسله مراتب» به نحو شایسته رعایت شود. وزارت خانه، ستاد، پادگان، پشت جبهه و خط مقدم باید تبلوری از نظم و انضباط و ایمان باشد و «رعایت سلسله مراتب» اداری و فرماندهی را به حکم شرعی و قانونی از اهم امور تلقی کنند.

پي نوشت ها:

[1]. سوره ي یوسف، آیه 53